บทที่ 20 ไอ้บ้า ! วัน ๆ คิดเป็นอยู่เรื่องเดียวหรือไง !

มาร์คโน้มลงกระซิบข้างแก้มเนียนอย่างยั่วเย้า  จมูกโด่งคมสันแทบจะปักลงที่เนื้อแก้มนุ่มนิ่ม   ลมหายใจอุ่น ๆ พ่นระบายลูบไล้จนขนอ่อนของเรียมลุกซู่  เธอจึงต้องใช้มือที่ยังเหลือเป็นอิสระอีกข้างผลักหน้าหล่อเหลาที่ช่างเย้าให้ห่างออก

“อี๋..... คนหลงตัวเอง !  ไปไกล ๆ เลย เหอะ”

“ฮ่า  ฮ่า เปล่าหลงตนเอง  หลักฐา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ